U Natalii Czarcińskiej „figur niemożliwych” doszukać się można w procesie ciągłego rozmywania granic obrazu. Artystka przygląda się medium wystawy jako ramie dla postrzegania i myślenia o sztuce. Jak sama mówi, montując tymczasowe instalacje złożone z obrazów, fotografii oraz przypadkowo odnalezionych fragmentów i skrawków, „wychodzi poza krawędź z didaskaliami i działa na marginaliach”. W najnowszych pracach posługuje się ikonografią z podręczników nawigacji morskiej, która „pozwala wyznaczyć bezpieczny kurs, ale może także być punktem wyjścia dla wyobraźni; która przywodzi na myśl zarówno postaci wielkich odkrywców, jak i literacką figurę Marko Polo z Niewidzialnych miast Italo Calvino”. Cytaty literackie, które artystka przywołuje w swoich instalacjach, funkcjonują w nich jako quasi-przypisy i kolejne „linki” w szkatułkowo komponowanym meta-obrazie. Jego „ostrość” rozmywa się nam, gdy tylko próbujemy się zbliżyć. (fragment tekstu do wystawy)